Het Plantin Moretus museum is zeer bekend, en niet alleen bij Sinjoren. Maar ondanks deze bekendheid was het voor veel van de 50 deelnemers toch een ontdekking. Ik hoorde van mensen die er vroeger al geweest waren, dat het pas sinds kort is dat het complex helemaal opengesteld werd voor het publiek. Je wandelt door de woning van de Familie Plantijn-Moretus en ontdekt aan de hand van portretten en teksten de geschiedenis van deze invloedrijke familie. De verzameling oude boeken is impressionant! De binnentuin is een rustpunt aan de Vrijdagsmarkt. Spijtig dat hij nu niet meer vrij te bezoeken is, los van de inkomstprijs van het museum. Naar het schijnt was dit vroeger wel het geval… Zonde van het mooie weer ook, maar we hadden binnen heel wat te ontdekken!
De oude drukpersen werden van inkt voorzien door een soort ‘sambabal’ achtige stempel. Dit voorwerp was het duurste van de hele drukkerij, aangezien ze heel snel versleten. Men gebruikte de huid van honden omdat die geen poriën hebben en daarvoor dus gladde huiden leveren. Een slechte tijd voor honden! Al sinds de tijd van de ontdekkingsreizen versierde mensen hun bibliotheken en bureaus met wereldbollen. Men drukte de kaarten af op groot papier wat nadien op de bollen werd gekleefd. Aangezien de wereld toen continu van uitzicht veranderde, kleefde men dan nadien vaak stukjes papier om de nieuw ‘ontdekte’ gebieden aan te geven. Op deze manier zijn wereldbollen zeer makkelijk te dateren. Naast wereldbollen, waren er ook hemelbollen te verkrijgen waarop sterrenkaarten werden voorzien.
De atlas is ook een van de veel gevraagde edities geleverd door de drukkerij. Op aanvraag van de scheepvaarders maakte men de kaarten op eenzelfde formaat en bond men ze in. In die tijd werden atlassen ook voorzien van tekeningen, aan de hand van de getuigenissen van de scheepvaarders. Zo wisten de mensen hier hoe een woestijn eruit zag, en welke vreemde dieren men aantrof in Afrika.
We maakten ook kennis met de tijdsgenoten van Christoffel Plantijn en zijn schoonzoon Jan Moretus: Rubens was er kind aan huis, als ook filosoof Lipsius, ook hun concurent-drukkers worden in het museum voorgesteld. Zo vinden we een ‘manneken’ terug van drukkerij De Rooden Leeuw. In de gouden eeuw kon het gewone volk zelden lezen. Winkeliers toonden dan door middel van een dergelijk ‘manneken’ welke waren ze verkochten of hoe hun winkel heette. Van de term ‘manneken’ is ook het latere ‘mannequin’ afkomstig.
We zijn weer heel wat slimmer geworden dankzij het deskundige relaas van onze gids!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten